Evropa tashmë është e urryer nga të gjithë. Sheshet dhe stadiumet janë bosh,muzetë janë mbyllur,kishat dhe xhamitë ngurrojnë për shërbimet e tyre fetare.Restorantet e bukura dhe baret e ftohta janë mbyllur.

Koronavirusi jo vetëm që po përhapet,por gjithashtu po infekton shoqëritë edhe me një ndjenjë të pasigurisë,frikës dhe copëzimit ( jo copëtimit).
Mbi të gjitha,ai ka shkëputur njerëzimin nga mendjemadhësia e tij dhe e pathyeshmërisë së institucioneve,shkencës,teknologjisë dhe demokracive të saj.

Nëse kjo është e vërtetë gati kudo që virusi shkon,është më shumë në Evropë,me historinë e saj të iluminizmit,ku jetohet jeta,zakonisht në një shkallë intime,duke kërcyer supet në rrugë apo në kafene dhe duke përshendetur miqtë me puthjet në faqe.

Por tashmë jo.Evropianëve ju thuhet se duhet të fshihen,duke ngritur kufijtë midis vendeve,brenda qyteteve dhe lagjeve të tyre,rreth shtëpive të tyre,të mbrojnë vetën nga fqinjët,madje edhe nga nipërit e mbesat e tyre.

Përballja me një virus që nuk rrespekton kufijtë,kjo Evropë moderne që ishte pa kufij,tashmë po i ndërton ata kudo.
Por shtete të ndryshme,kanë edhe përgjigje të ndryshme.
Dhe,secili hap i veçantë,e ka rritur ndjenjën e ndarjes dhe ndjenjën se problemi është ” krijimi” i dikujt tjetër.
Shkruan: KASIM QAFLESHI